๏ในค่ำคืนดึกดื่นแสนมืดมิด
ฉันเดินติดดวงไฟอยู่ลูกหนึ่ง
ใช้แสงไฟส่องทางสว่างจึง
เดินไปถึงทางข้้างหน้าได้สบาย
๏ดวงไฟบอกกับฉันว่าเดินมานาน
ผ่านถนนหนทางร้อยเส้นสาย
เดินตามฉันรับรองว่าสบาย
ถึงที่หมายไม่อยากหากตามมา
๏ฉันเดินตามดวงไฟมาแสนนาน
ได้พบพานทางสองแพร่งแปลกนักหนา
แพร่งหนึ่งนั้นดวงไฟบอก"ตามฉันมา"
แต่แพร่งสองที่กลับน่าเดินเข้าไป
๏ฉันหลงไหลหนทางในแพร่งสอง
ดวงไฟมองฉันเข้าไปไม่สั่นไหว
บอกฉันว่าทางนั้นไม่เคยไป
กลัวบรรลัยถ้าส่องทางให้ฉันเดิน
๏ฉันเดินเตะเศษกิ่งไม้ได้หนึ่งก้าน
ในรอบด้านมีความมืดยากเดินเหิน
ใช้ไม้ปัดคลำทางค่อยค่อยเดิน
คงไม่เกินกว่ากำลังหวังในใจ
๏เดินมาได้ช่วงหนึ่งฉันอ่อนล้า
ไม่รู้ว่าจุดหมายไกลแค่ไหน
มือตวัดเศษกิ่งไม้ค่อยเดินไป
สู่เส้นชัยหวังเห็นแสงที่ปลายทาง...
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
1 ความคิดเห็น:
เข้ามาอ่านผ่านมาน่าขบคิด
เมื่อพินิดเรื่องดูช่างน่าสน
ต่างคนต่างใจใฝ่กมล
ดูสับสนเรื่องดวงไฟกะสองทาง
หากดูเนื้อเรื่องดีน่าน่าใจ
แต่ใยเรื่องเหมือนจบเร็วหนักหนา
ถึงพานพบประสบการณ์ที่่อ่านมา
คงดีกว่าถ้าขยายช่วงจบ น้องกรดเอ่ย
พี่ขุนเอง
ปล. จะทิ้งเป็นคำถามหรือให้คิดก็น่าสนใจดีนะครับ
แต่อันนี้มันห้วนไปหน่อย แต่ปูเรื่องได้น่าสนใจ
ส่วนนำกับส่วนเนื้อเรื่อง ดีแล้วแต่ตอนจบต้อง
จับใจกว่านี้
แสดงความคิดเห็น