วันศุกร์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2552

ดวงไฟ กิ่งไม้ ทางสองแพร่ง

๏ในค่ำคืนดึกดื่นแสนมืดมิด
ฉันเดินติดดวงไฟอยู่ลูกหนึ่ง
ใช้แสงไฟส่องทางสว่างจึง
เดินไปถึงทางข้้างหน้าได้สบาย

๏ดวงไฟบอกกับฉันว่าเดินมานาน
ผ่านถนนหนทางร้อยเส้นสาย
เดินตามฉันรับรองว่าสบาย
ถึงที่หมายไม่อยากหากตามมา

๏ฉันเดินตามดวงไฟมาแสนนาน
ได้พบพานทางสองแพร่งแปลกนักหนา
แพร่งหนึ่งนั้นดวงไฟบอก"ตามฉันมา"
แต่แพร่งสองที่กลับน่าเดินเข้าไป

๏ฉันหลงไหลหนทางในแพร่งสอง
ดวงไฟมองฉันเข้าไปไม่สั่นไหว
บอกฉันว่าทางนั้นไม่เคยไป
กลัวบรรลัยถ้าส่องทางให้ฉันเดิน

๏ฉันเดินเตะเศษกิ่งไม้ได้หนึ่งก้าน
ในรอบด้านมีความมืดยากเดินเหิน
ใช้ไม้ปัดคลำทางค่อยค่อยเดิน
คงไม่เกินกว่ากำลังหวังในใจ

๏เดินมาได้ช่วงหนึ่งฉันอ่อนล้า
ไม่รู้ว่าจุดหมายไกลแค่ไหน
มือตวัดเศษกิ่งไม้ค่อยเดินไป
สู่เส้นชัยหวังเห็นแสงที่ปลายทาง...

1 ความคิดเห็น:

koonkhun กล่าวว่า...

เข้ามาอ่านผ่านมาน่าขบคิด
เมื่อพินิดเรื่องดูช่างน่าสน
ต่างคนต่างใจใฝ่กมล
ดูสับสนเรื่องดวงไฟกะสองทาง

หากดูเนื้อเรื่องดีน่าน่าใจ
แต่ใยเรื่องเหมือนจบเร็วหนักหนา
ถึงพานพบประสบการณ์ที่่อ่านมา
คงดีกว่าถ้าขยายช่วงจบ น้องกรดเอ่ย

พี่ขุนเอง
ปล. จะทิ้งเป็นคำถามหรือให้คิดก็น่าสนใจดีนะครับ
แต่อันนี้มันห้วนไปหน่อย แต่ปูเรื่องได้น่าสนใจ
ส่วนนำกับส่วนเนื้อเรื่อง ดีแล้วแต่ตอนจบต้อง
จับใจกว่านี้