โลกปัจจุบันหมุนไปอย่างรวดเร็ว ทุกสิ่งรอบตัวเราสามารถเนรมิตรขึ้นมาได้ราวกับความฝัน เราใส่ใจกับทุกอย่างที่กำลังเคลื่อนไหว แต่ สิ่งที่เราขาดการเอาใจใส่ก็คือ จิตใจของเราเอง....
ชีวิตของคนเรานั้นมีแต่เพียง เกิด แก่ เจ็บ ตายอย่างนั้นหรือ ทำไมคนบางคน ปฎิเสธที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่คนบางคนขอแค่เวลาเพียง
เสี้ยววินาทีที่ต้องการที่จะมีลมหายใจอยู่ ชีวิตคืออะไร...? มีคุณค่าแค่ไหน...? บางทีคำตอบของสิ่งนี้อาจไม่มีข้อใดถูก ขึ้นอยู่กับ ความพึงพอใจของเจ้าของชีวิตนั้นๆ ....
สิ่งใดในโลกนี้ ที่จะบ่งบอกได้ว่า เป็นที่น่าพึงพอใจน่ะหรือ ท้ายที่สุดแล้ว คนเราต้องการสิ่งใด เงินทอง ความรัก ชื่อเสียง หรือการมีชีวิตรอด
มีตำราหลายเล่ม ที่บอกว่าคนเป็นสัตว์ที่ประเสริฐกว่าพวก หมู หมา กา ไก่ บางตำราอ้างว่า เกิดจากการรทำบุญแต่ชาติปางก่อน ทำไมเราไม่คิดบ้างว่า การที่ได้เกิดมาเป็นคนนั้น เป็นทุกข์อันใหญ่หลวงที่ต้องทนอยู่กับความสับสนวุ่นวายในโลกแห่งนี้ บางที่ ภาพของนรกที่บรรพบุรุษเราได้สมมุติขึ้นมานั้น อาจไม่ได้ห่างไกล เลย หากแต่ มันคือโลกที่เราอยู่ทุกวัน ซึ่งมีจิตใจของเรา เป็นดั่งพญามัจจุราชที่คอยทรมานตัวเราให้ทุกข์ร้อนแสนสาหัสนั่นเอง ....
+++ปล.ช่วยพาผมออกไปจากนรกแห่งนี้เสียที++++
1 ความคิดเห็น:
ใช่ๆ จะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเราทั้งนั้นเนอะ เห็นด้วยนะ
แสดงความคิดเห็น